Introligatorstwo anarchistyczne

O dziwo, czarny pergamin łatwiej dostać niż biały.

Poza jedną śrubą wszystkie ćwieki, gwiazdki i agrafki były używane, wyprute z pasów i kurtek. 

W tym wypadku skazy i parchy na skórze naprawdę pasują idealnie. 

Naszywka tłoczona na płótnie, kolorem i krojem czcionki nawiązuje do okładki płyty Nowa Aleksandria.
Karty aromatyzowane zapachem wina owocowe, które mi się rozlało po stole, a całość zapakowałem w papier znaleziony na śmietniku. Tak, w kwestii dbałości o szczegóły. 

STADJON

 Skóra naturalna, z fakturą spękanej ziemi. Papier marmurkowany przeze mnie. Tłoczenie folią złotą matową.

 

Bardzo mnie korciło, żeby natłoczyć na grzbiecie coś jeszcze. W ostatniej chwili się powstrzymałem. Przecież to nie poezje.

Album Rodzinny

Album na stare rodzinne zdjęcia.

Karton w kolorze "grafit", 300g/m. Karton w kolorze czarnym wyglądał zbyt... czarno. Nie pasował by do zdjęć w sepii. Mam nadzieję, że na tym wyblakniętym czarnym zdjęcia będą wyglądały lepiej. Przekładki pergaminowe. 

 

Okładka oczywiście w skórę naturalną. Tłoczenia złotą folią matową. Najbardziej matową, jaka miałem.

Na końcu miało być miejsce na dwie płyty, ale nie mogły to być zwyczajne kieszonki. 

Kantyczka

Tak to wyglądało.

 Miała być skóra i dużo złotych tłoczeń. Tłoczeń owszem, zrobiłem sporo, ale ślepych. Uznałem, że tak będzie lepiej.

Skóra naturalna, tłoczenia ślepe, kapitałka skórzana, wyklejki z papieru postarzanego. 

Czarne na czerwonym obok czerwonego na czarnym

Krótka rozprawa o systematyczności.

Kiedyś złościło mnie, że na blogach widziałem zdjęcia "before" i "after", a żadnego pośrodku. Teraz już mi przeszło. O ile uda mi się zrobić zdjęcie przed pracą, a czasem nawet uwiecznię efekt końcowy, to na fotografowanie poszczególnych etapów nie ma najmniejszych szans.

Pudełko we francuską tapetę.